Brownsberg

Vandaag zaterdag is mijn eerste echte uitje met een groep. Heb geen flauw idee hoeveel en wie er mee gaan naar Browns berg een natuurpark gelegen aan het stuwdammeer de Brommer Stein Lake

Om half 9 was het verzamelen en ik zag alleen maar jonge meiden staan.
Even later kwam de bus en ja hoor alle meiden 9 stuks en ik moesten instappen. Na een kennis making gingen we op pad. Het bleek dat er 3 een twee daagse tour hadden en de rest een 1 daagse.

Na een tussen stop kwamen we uit op een rust plek waar een hartige snack en drinken werd uitgedeeld, en hier werd de kennis making voortgezet met persoonlijke verhalen. Het waren 8 verpleegsters/doctoren, uit Nederland en Belgie, in de dop en 1 landmeter uit België. Na een kleine 3 kwartier gingen we de prachtige 2 baansweg verlaten en kregen we een 3 km lange massage aan geboden voor helemaal NIETS. Tijdens deze massage zagen we een paar keer een schitterende vlinder. Zeker 10 cm groot en mooi blauw van kleur. Aan het eind moesten we ons melden en een toegang kaartje kopen en nu konden we na een korte onder breking op pad. Eerst een kleine wandeling om het stuwmeer te overzien op de top van de Browns berg. Onderweg vertelde de gids ons allerlei interessante weetjes van de bomen en struiken. Op de top aan gekomen stond al een klein groep mensen te staren in de verte. Daar was een spinaap gezien in de bomen. Wij kijken en op de aanwijzingen zagen we inderdaad iets zwarts in de boom zitten. Het was zeer onduidelijk, en op de foto niet te zien. Na ons kwam er een derde groep en een van deze had een verrekijker bij zich waar door het wel goed te zien was. Als probeersel heb ik hem gericht met 1 oog en op de andere lens mijn camera gezet en afgedrukt, en het resultaat zie je in de foto’s. Ook bleek dat de wereld wel erg klein is want ik kwam een bekende tegen uit mijn woonplaats en ook een kennis van een familielid. Zij was op bezoek bij haar dochter die een stage liep.

Hierna ging het terug naar de startplek en dronken en aten we wat. En nu op weg naar de waterval.
Eerst een klein stukje op de weg en bij de ingang van het bos werd geadviseerd om een stok mee te nemen, die tegen de boom stonden opgesteld. Ook nu ging het geleidelijk aan en werd er veel verteld over van alles en nog wat. Een van de dingen die verteld werd was dat er een zeer giftige slang leefde. De naam was Bushmaster. Het grappige was dat deze samen in 1 hol leeft met het gordeldier. Het gordeldier kan niet bijten en de slang kan niet graven. Perfecte samenleving dus.
Ook hier heb ik 1 keer de blauwe vlinder gezien. Onderweg werden we nog overvallen door een kleine regenbui. Na een pittige wandeling over boomstammen, steiltes en glibberige paadjes kwamen we bij de waterval aan. Nu konden we even afkoeling zoeken onder de waterval. Het water was minder koud dan mijn dagelijkse douche in mijn appartementje. Na de foto’s en uit doen van de zwemkleding op weg terug. Waren we net weer afgekoeld werden we weer bezweet, maar goed dat moet je er voor overhebben. Op de weg terug naar het startpunt nog diverse kikkertjes gezien.

Bij het beginpunt hoorde we dat er achter het restaurant brulapen in de bomen waren, dus gelijk gaan kijken en ja hoor ze waren er nog. Bij het beginpunt werden we goed verzorgt met een lekkere maaltijd van nasi/bami met kip en varkensvlees en de frisdrank ging er ook in als, ja als wat?

O, ja er was ook nog een slang, als je durfde, die je op mocht pakken. Gif groen en een hele grote kop t.o.v. zijn keel. Hij was lang zo koud niet als ik had gedacht en fluweel zacht. Nu moesten we het natuurpark weer verlaten en gingen we op weg om de 3 meisjes die een 2 daagse geboekt hadden af te zetten om naar het Ston Eiland te gaan varen midden in het stuwmeer. Met nog 1 tussen stop om water ijs etc. in te slaan.

Hierbij heb ik zitten praten met een Belgisch meisje, de landmeter, en zij zat met 7 jongen s in een huis. En geen van die jongen waren geïnteresseerd in het land. Dus nadat ik vertelde dat ik nog een privé dag tour ging maken voelde ik dat ze wel mee wilde, en dat heb ik dan ook aan geboden. Dus even telefoonnummers uitgewisseld.

Alle eilandjes die je ziet in het stuwmeer zijn geen eilandjes maar de toppen van de heuvels die boven het water uit bleven steken toen de dam gesloten werd. Ook zijn de bomen niet gekapt en die staan dan ook als dooie pilaren nog steeds recht op in het water. Net zoals de huizen die verlaten moesten worden die staan er ook nog steeds onder water.

Nadat ook dit gedaan was kwam er langzaam een einde aan de trip en ging het op weg naar Paramaribo. Iets later dan gepland waren we terug en werden we netjes afgezet waar we wilde. Ik bij het 't Vat daar stond de fiets, zodat ik tegen half 8 weer terug was.
Net op tijd om te horen dat er een storing was geweest in de elektra en water voorziening. Alles was net weer gereed dus had ik mazzel. Zo kwam er een eind aan een leuke dag.

Zondag een beetje rustdag, Kleding wassen en ergens even lekker onderuit gezeten met uit zicht op de rivier.
Verwent met iets lekkers bij de warme chocolade melk. Heb een goed adresje gevonden.

Toch nog geprobeerd om het stuk te rijden, want de routebeschrijving is er nog steeds niet. Grotendeels wist ik het nog, maar op het laatst toch nog verkeerd gereden. Mensen konden mij ook niet helpen wan t ze wisten het niet. Wist ook niet de naam van het tehuis alleen dat het voor meervoudige gehandicapte kinderen was. Tot waar ik verdwaalde reed ik er 30 minuten over, dat is langer dan ik gewent was met mijn auto om naar mijn werk te rijden in Nederland, dus zal wel even wennen zijn.