3e Vrije wekend

Die Annette die heeft de weg gevonden hoe ze op de dagelijkse meldingen moet reageren Nu Karin nog en het span is compleet.
Theo, je opmerkingen worden gewaardeerd.

Het is onvoorstelbaar hoeveel geloven hier in Suriname vreedzaam naast elkaar leven.
Hier staan drie verschillende gebedshuizen van verschillende geloven gewoon naast elkaar als goede buren. Is wat moeilijk om op de foto te zetten maar heb mijn best gedaan.

Het spreekwoord zegt het komt met bakken uit de hemel, maar dat is op waarheid berust. Vandaag was ik in de stad e plotseling begon het toch te regenen als een idioot.

Ondanks dat het niet zo mooi weer is toch maar de was gedaan en opgehangen. Zo snel droog, kon voordat ik ging eten het al weer naar binnen halen. Alleen echt schoon word het niet met koud water. Zweet lucht is er tenminste uit. Van avond hebben we en gast gekregen ongevraagd kwam hij ons zomaar lastig vallen. Zie foto.

Zondag zou ik naar White Beach gaan, dit is een kunstmatig aangelegd wit zandstrand langs de Suriname rivier, maar had niet veel zin om vroeg op te staan, dus verplaats naar morgen.
Er gaat slechts 2 bussen per dag 1 om 8.00 uur en om 16.00, en terug +/- 50 minuten later.
In plaats daarvan gefietst naar Peperpot Plantage en natuurpark.
Eerst weer met het bootje, het was nu er rustig, ik had de boot alleen. Hierdoor ging hij ook nog even als gids werken en vertelde een aantal interessante dingen over hoe de haven vroeger was. Ook gingen we nu langs de andere kant van het wrak, zodat je duidelijk kon zien dat het inderdaad een boot was geweest. Hij is inmiddels twee keer een aanvaring rijker en daarom is hij door midden gebroken. Aan de overkant gekomen zag ik al dat het zondag was, want de gebruikelijke verkopers van fruit waren nu afwezig. Vol goede moed op paden met de route kaart was het snel gevonden.
Op de zandweg naar de ingang zag ik diverse hagedissen met mooie kleuren, die zo snel waren dat ze niet op de foto te zetten waren. Ook enkele mooie vlinders gezien. Op de plantage aangekomen kon je zien dat ze bezig waren de directeurs en onderdirecteurs woning aan het restaureren. De koffiefabriek stond er vervallen bij, net zoals enkel ander gebouwen. Van de plantage was weinig meer over. Alles was overwoekerd door het bos beplanting. Wel waren de kampong woning nog aanwezig en werden ook nog bewoond door de nazaten van de slaven die hier gewerkt hadden.

Nu door naar het natuurpark. Hier liep een 5,2 km lang pad door heen met aan weerzijde borden met uitleg wat voor dieren en planten er leefden. Terwijl ik rustig aan het fietsen was begon het en beetje te spetteren, dat was wel een aangename verkoeling. Alleen toen het nog extreem hard ging regenen ben ik maar even onder een bananenboom gaan staan. Deze bladeren zijn ze groot dat je daar makkelijk onder kunt schuilen en werd dn ook totaal niet natter dan ik al een klein beetje was. Ook nog even een snel afslag pad in gegaan, met allerlei houten bruggetjes. Achteraf gezien was dit misschien toch iets voor voetgangers dan met de fiets.

Nadat ik er uit kwam op weg naar huis. Nu had ik de keuze tussen weer het bootje of de Wijdenboschbrug. Bootje had ik al twee keer genomen en besloot de brug te nemen. Er was mij gezegd dat die toegankelijk was voor fietsers en bromfietser, alleen niet voor voetgangers.
De brug is gelegen tussen de twee oevers van de Suriname rivier en alle scheepvaart moet onder de brug door kunnen varen, dus is hij vrij hoog, namelijk 55 meter, en niet een naar klein beetje steil, vooral als je geen versnellingen op je opoefiets hebt, maar ik heb het gehaald.
Nu terug naar het logement om uit de zon te blijven met mijn armen. Vergeten de zonnebrand mee te nemen, dus dat worde de aankomende dagen lange mauwen.

Ben gaan eten langs de waterkant en op de rationele manier die zoveel Surinaamse mensen doen.