Laatste Dag

Laatste Dag
Vandaag is de laatste dag dat we een activiteit ondernemen. Vannacht gaan we terug vliegen naar Nederland, om 01.50. Dus dat is nog even volop genieten. Met een soort taxi naar de watervallen welke gelegen zijn in het nationaal Park Erawan. Het is een bijna twee uur ritje ernaar toe. We waren in de ochtend bijna alleen in het park dus dat was wel heel rustig. Mijn slaapie en ik besloten om eerst maar helemaal naar boven te lopen en op de terugweg te genieten van de watervallen. Trouwens in deze watervallen die in een soort van lagune uitkomen zwemmen klein en grote vissen die de wonden op je lichaam schoon eten. Dat deden de POW ook al als de wonden die ze hadden geïnfecteerd waren. Maar goed we zijn in het nu en kwamen boven aan bij trap nummer 7. Hier besloot ik om even de schoenen uit te trekken en te kijken wat er gebeurde. En inderdaad de visjes kwamen gelijk naar de voeten toe en begonnen er aan te eten, wat een raar gevoel gaf. Jammer genoeg waren hier ook veel vliegbeestjes en dat was niet fijn. Er zat er een op mijn linker scheenbeen en ik sloeg hem, dacht ik, dood, waardoor hij op mijn voet viel en daar meteen begon te steken. En dat deed behoorlijk zeer. Op dit moment terwijl ik dit nu tik, 12 uur later, kan ik het nog steeds voelen, maar er was vanmiddag niets te zien. We gingen naar de lager gelegen watervallen en kwamen uit bij nummer 5 dit was een mooie waar het zonlicht mooi op viel. Weer een lager kon je geheel zwemmen, en hier was het dan ook druk. Dus snel verder naar beneden, want onze gids, René, had verteld dat nummer drie de mooiste was. En dat klopte ook. Ook al omdat deze een beetje afgelegen van de ander was gelegen was het hier erg rustig. Er zat maar 1 persoon in en daar om snel de kleren uit getrokken en er in gegaan. Op het punt waar ik dat deed zwommen grote en kleine vissen rond, maar alleen de kleien waren happig om te eten van mijn voeten en, benen en handen. De grote bleven gewoon rond zwemmen en deden niets. Zo heb ik er 45 minuten in gezeten en ook lekker even een stukje gezwommen. Jammer genoeg was het bijna lunch tijd dus snel er uit en terug naar het begin. Na de lunch terug naar het resort om de rest van de dag te relaxen. Maar niet heus! Er waren drie mensen die het oorlogsmuseum wilden zien die speciaal de aanleg van de Birma spoorlijn behandelden. Ook was er een oorlogskerkhof tegen over aan gelegd met mensen die gestorven zijn tijdens de aanleg. Maar hierna was het echt over en zijn we terug gegaan naar het resort om me op te knappen, zweet van de dag af te spoelen en andere schone kleren aan te trekken voor de vlucht terug naar Amsterdam. Om half acht was het zo ver en zijn we met de luxe busjes gebracht naar de luchthaven alwaar we afscheid genomen hebben van Katie, die gaat 1,5 maand schilderen in huizen, en René die naar Costa Rica gaat om daar een toer te begeleiden.